შილენის წასვლის შემდეგ წყლის მბრძანებლობა გადავიდა
ევისკენ. ის ძალიან რბილი იყო თავისი ნატურით და მისი დის წაგების შემდეგ
და დემონებისა და ღმერთების ბრძოლის, ის უფრო მშიშარა და ჩაკეტილი გახდა.
რათა თავი დაეღწია იმ პასუხისმგებლობისგან რომელიც მას დაეკისრა, მან
ამოთხარა ტონელი ტბის ძირში და იქვე ჩაიმალა საწყალი.
წყილს სულებს
აღარავინ აკონტროლებდა და ისინი უმიზოდ დადიოდნენ მიწაზე. ზოგ ადგილას
ჩადიოდა ზედმეტი წყალი და იქ ჩნდებოდა ჭაობი. მეორე ადგილას კი პირიქით,
წყლის ისეთი ნაკლოვანება იყო რომ ჩნდებოდა უდაბნო. ხდებოდა ისეც რომ
კონტინეტის ერთი ნაწილი მთლიანად წყლით იფარებოდ ან უცბად არსაიდან
ჩნდებოდა კუნძული. ისეც ხდებოდა რო ზოგან გამუდმებით წვიმდა და წყლით
იფარებოდა ყველაფერი გარდა ყველაზე მაღალი მწვერვალებისა
იქ სადაც
რჩებოდა წყლით დაუფარავი მიწის ნაგლეჯები, იკრიბებოდა უამრავი ცოცხალი
არსება. როგორც მიწაზე, ასევე ოკეანეში, ყველა ცოცხალი არსება იტანჯებოდა
ამ უბედურების გამო. ყველა ცოცხალი არსების სახელით გიგანტებმა მიმართეს
ღმერთებს დასახმარების სათხოვნად.
ეინჰაზადმა და გრენ კაინმა მოიარეს მთელი კონტინენტი და საბოლოოდ მიაგნეს იმ ტბას სადაც იმალებოდა ევა.
"ევა,
შეხედე იმას რაც მოხდა იმის გამო რომ შენ ყურადღებას არ აქცევდი შენს
მოვალეობებს. შენ ანადგურებ ამ კონტინენტის ჰარმონიას, რომელშიც ჩვენ
ჩავდეთ ამდენი შრომა. მე ვეღარ გავძლებ თუ შენ აწი აღარ მომისმენ."
ეინჰაზადი იმდენად გამწარებული იყო რომ მისი თვალები ცეცხლისფრად
ანათებდნენ. წყალდიდობების გამო, გიგანტების და ცოცხალი არსებების
უმრავლესობამ გადაინაცვლა შილენის სამყაროში, რამაც გამოიწვია ეინჰაზადის
საშინელი შური. შიშისგან მოკანკალე, ევა დანებდა თავის დედას. როდესაც ევამ
თავიდან ითავა წყლის კონტროლი, უბედურებებმა ნელ-ნელა იკლო, მაგრამ
ნანგრევებში მყოფი კონტინენტის მთლიანად აღდგენა უკვე შეუძლებელი იყო.
